ادامه مطلب را مطالعه بفرمایید

این آلبوم که با حمایت حوزه هنری منتشر می شود با کارهای قبلی او تفاوت زیادی دارد .در این آلبوم خبری از ترانه های امیر ارجینی و حسین صفا نیست .محسن چاوشی به جای استفاده از ترانه های دوستانش به جبر حوزه یا اختیار خودش اشعاری از مولانا و شهریار را انتخاب کرده.در این آلبوم دو شعر از شهریار اجراشده. یکی از این اشعار در مایه های همان "شعر سپید" دوست داشتنی است و این از نگرانی چاووشیست ها بابت دست کشیدن نا گریز محسن از سبک و سیاقی که با آن محبوب و معرو ف شد (برای مجوز( می کاهد :

برو ای یار که ترک تو ستمگر کردم
حیف از آن عمر که در پای تو من سر کردم

عهد و پیمان تو با ما و وفا با دگران
ساده دل من که قسم های تو باور کردم

هرچند که جمله ای معروف در بین هواداران دو آتیشه چاوشی وجود دارد که مضمونش این است : "او اگر سرفه هم بکند لذت می بریم . "
بی صبرانه منتظر ریلیز این آلبوم هستم اولین کار مجاز محبوبترین خواننده ایران که به حتم فروش سرسام آوری خواهد داشت ،اگر بگذارند .حتی نام آلبوم نیز کنایه از بدشانسی هایی است که تا امروز گریبان او را گرفته .به هرحال امیدوارم این طلسم لعنتی بشکند .